Agrocultuur
Wat is Agrocultuur?
Het is het wijze samenleven van de mens met de natuur, de teelt van planten en het houden van dieren in volmaakte harmonie met het ecosysteem.
Agrocultuur: de eerste cultuur
Voor ons is het dringend noodzakelijk om in contact te zijn met de aarde, met Moeder Aarde, de heilige Pacha Mama. Het is belangrijk te begrijpen dat voor de gnosticus de terugkeer naar de natuur een fysieke en spirituele vooruitgang is, terwijl veel mensen dit als een verschrikkelijke achteruitgang beschouwen. De mannen en vrouwen van het Watermantijdperk zijn magische, eenvoudige wezens, verliefd op de schepping, die genieten van hun integratie in alle niveaus van het leven. De ontdekking van de geheimen die elke plant en elk dier aan hen openbaart, is een voortdurende bron van inspiratie.
De mensen worden van dag tot dag ontvankelijker voor de vibraties van de natuur. De Moeder omhult hen met haar symfonie van vibraties, kleuren en geluiden, neemt hen mee op reis en wekt geleidelijk hun wervelingen en chakra’s, totdat zij bewust deel worden van dit wonder van het leven.
Zich een integraal deel van het leven voelen, zijn rol in de schepping kennen en vreugdevol leven, betekent wedergeboren worden. Terecht verklaart de Goddelijke Daimon ons dat de Gezegende Moeder Natuur een groot deel van de geheimen van het ontwaken van het bewustzijn in zich draagt. Hoe meer de Zoon zich bevrijdt van verschillende systemen, bindingen, ambities enz. en harmonieus met de innerlijke en uiterlijke natuur werkt, des te meer schenkt de Moeder hem als beloning de genade om zijn weg op een andere manier waar te nemen en te begrijpen. Dat doet zij omdat haar Zoon terugkeert. Men moet begrijpen dat de parabel van de verloren zoon niet alleen van toepassing is op de integratie tussen Zoon en Vader, maar ook op ons verloren zonen, die de schoot van onze Gezegende Moeder Natuur hebben verlaten.
De Terugkeer naar Eden
De terugkeer betekent de cirkel sluiten, van de uittocht uit het paradijs tot de terugkeer. Hoewel dit een innerlijk alchemistisch proces is, is het ook een fysiek proces dat plaatsvindt door het ontwaken van de magie van de fysieke zintuigen, of zoals de Meester het noemt, de magie van de velden. De toegang tot het Beloofde Land, de exodus, het eiland, veronderstelt de hereniging met de Agrocultuur, een buitengewone magische symbiose tussen ons fysieke en spirituele leven. De alchemie of het werk met de filosofische aarde staat in nauw verband met de capaciteit van de landbouw en de elementen van de natuur. De Waterman-mens moet de Magiër-Priester van de natuur worden om opnieuw Koning te zijn, die Mens-Deva, ontwaakt in de wetenschap die hem beheerst, bewust verbonden met alle aspecten van het leven en de liturgie van zijn bestaan in volheid levend.
De terugkeer naar Eden vindt plaats door de Agrocultuur. Deze duizenden jaren oude wetenschap, zo zegt de Meester, was de eerste cultuur die de goden de mensen in Lemurië leerden, na de scheiding van de geslachten, en het zal ook de cultuur zijn die de toegang tot het Gouden Tijdperk van het grote zesde Koradi-ras mogelijk maakt.
Om deze reden moet elke gnostische leerling, elke jongere, zich bekommeren om de grondslagen van de landbouw te kennen, want het verandert onze visie op de leer en op onszelf. De Eerbiedwaardige Meester Lakhsmi uitte zijn wens dat elke gnostische leerling een “kleine cursus” in Agrocultuur zou volgen. Hij stelde zelfs voor om enkele onderwerpen in het curriculum van de Eerste Kamers op te nemen, zoals het ontstaan van de planeet en de evolutie van het wezen van rijk tot rijk door de natuur. Het is tijd dat onze nationale leiders in alle landen zich scholen in deze wonderbaarlijke, actuele en dringende leringen, gezien de crises waarmee de mensheid momenteel wordt geconfronteerd.
Praktische Visie voor de Toekomst
Tijdens het samenzijn in de Goede Week van 2003 verklaarde de Eerbiedwaardige Meester Lakhsmi publiekelijk dat het tijd was dat de gnostici zich organiseren, sommigen op het platteland en anderen in de steden en dorpen, om een coöperatiesysteem te creëren dat de voedselzekerheid van het gnostische volk waarborgt. Degenen die in holistische boerderijen of gemeenschappen leven, zouden gezonde voedingsmiddelen verbouwen om ze te verkopen aan degenen in de steden, en hen een veilige bron van sattwische energie bieden voor de productie van waterstof Si 12, om de negatieve effecten van de vergiften die we dagelijks consumeren enigszins te compenseren. Op deze manier zouden de gnostische missies in de grote steden kunnen worden voortgezet, maar met een voortdurende integratie in de velden en gemeenschappen. Het volk zou toevlucht vinden op het land om zich te ontladen van de verschrikkelijke verwoestingen en de stress van de systemen, zich op te laden en de harmonie en kracht mee te nemen om het moderne leven opnieuw tegemoet te treden.
Voor velen mogen deze ideeën utopisch of radicaal lijken, maar in werkelijkheid zijn het precieze en praktische voorstellen die door de Christus Restaurator zijn gedaan om een volk te helpen de naderende ineenstorting van vele systemen te doorstaan. Jarenlang heeft de Meester ons gewaarschuwd voor de komende hongersnood, en het is zorgwekkend dat zelfs in de gnostische gemeenschappen weinig landbouw wordt bedreven.
Het Belang van het Veld
Het is tijd om onze opvattingen over het land te herzien. De “Pisces-achtige” inschatting dat het onpraktisch of onrealistisch zou zijn om op het land te leven, is niet gerechtvaardigd. Degenen onder ons die zo denken, ontbreekt het aan cultuur, en wij moeten ons gebrek aan scholing en actualisering in de leringen van de Goddelijke Daimon erkennen.
De Oudere Broeders uit de ruimte hebben “integratie” als hun motto, en zoals de Meester zegt, ligt de toekomst van de mensheid op het land. Niet weten hoe men op het land moet leven, is een teken van een grote culturele lacune in onze opleiding. Deze voorstellen van de Meester zijn geen fanatisme of extremisme, maar gezond verstand.
In zijn grote wijsheid maakt de Meester duidelijk dat wij vrede moeten sluiten met de natuur, ons vertrouwd moeten maken met het land, zodat de komende catastrofes ons niet te hard en gedwongen treffen. De terugkeer naar de schoot van de natuur moet niet vol liefde en hoop plaatsvinden, maar huilend en het gemak en de “veiligheid” van de steden betreurend. Hoe groot is de liefde van de Christus voor zijn kinderen! Op elke denkbare manier probeert hij ons voor te bereiden en te helpen gewapend te zijn voor de grote gebeurtenissen aan het einde van het ras. Gezegend zij dit glorierijke wezen, dat ons tijdig de cultuur van de landbouw, haar magie en geheimen heeft geopenbaard.
Edward Winfield
Internationaal Coördinator voor Agrocultuur
Bron: Internationale Abraxas-tijdschrift 2008